Op het toenmalige Twitter schreef Keijzer over de winst van Rikkie Kollé: “Fijn voor Rikkie Kolle maar ook dit is weer een voorbeeld van hoe de woke genderideologie 'ik ben wie ik denk dat ik ben en de samenleving heeft daar zonder meer in mee te gaan' leidt tot het verlies van vrouwen.” Op een kritische reactie antwoordde de politica: “Iedereen mag alles zijn wat hij/zij wil. Dat is het punt niet.” Verdere toelichting gaf Keijzer niet.
Hiermee gebruikt de ex-CDA’er retoriek die we ook in de Amerikaanse politiek terugvinden, waarin conservatieve politici zelfs ertoe zijn overgegaan om trans personen uit te sluiten van sportwedstrijden of genderbevestigende medische zorg.
In de periode waarin Keijzer de tweet plaatste kreeg Miss Nederland Kollé te maken met doodsbedreigingen vanwege haar winst. Ook over het Twitter-bericht van Keijzer was zij niet te spreken. Tegen EénVandaag zei Kollé toen: "Ze heeft natuurlijk een groot bereik, en zeker als politicus denk ik wel dat je een soort van invloed hebt op mensen. Maar ik schrik er ook van, want ze heeft zelf ook kinderen. Haar kinderen krijgen deze lessen ook mee in de opvoeding. En dan zijn we er natuurlijk nog lang niet als inclusief Nederland."
Caroline van der Plas, de leider van de BBB, uitte eerder al kritiek op bijvoorbeeld de Transgenderwet. Ook zij hekelde “woke”, dat tegenstanders van de Transgenderwet zou willen “cancellen”. Volgens Van der Plas zijn personen die tegen die wet zijn niet meteen transfoob. Ook schetste zij het scenario dat kwaadwillende mannen van de Transgenderwet gebruik zouden willen maken om “toegang te verschaffen tot ruimtes van vrouwen en meisjes, bijvoorbeeld de kleedkamer of vrouwengevangenis”.
Wat de beleidsstandpunten van de BBB en Mona Keijzer zijn voor de aankomende Tweede Kamerverkiezingen is nog niet duidelijk, het verkiezingsprogramma van de BBB is nog niet gepresenteerd.
Toch is de kritiek van Keijzer een keerpunt in de politiek. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 ondertekenden alle mogelijke coalitiepartijen die een premier zouden kunnen leveren het Regenboog-Stembusakkoord. De anti-transgenderretoriek bleef toen beperkt tot de flanken, met name aan de rechterkant van het politieke spectrum.
