OPINIE: Jens vertelt over Duncan Laurence
Tijdens Eurovision in Concert, het jaarlijkse evenement dat altijd in Amsterdam plaatsvindt en waar veel deelnemers hun lied voor het eerst live aan hun fans voorstellen, sprak ik met de Nederlandse inzending van dit jaar: Duncan Laurence. Na jarenlang grote en beroemde Nederlandse artiesten zoals Anouk, Ilse DeLange, Waylon, Douwe Bob en O'G3NE te hebben gestuurd, besloot AVROTROS de wedstrijd vanuit een andere hoek te benaderen door iemand relatief onbekend te sturen. En het heeft zijn vruchten afgeworpen. Voor het eerst (in een zeer lange tijd) voorspellen de peilingen van het Eurovisie Songfestival dat Nederland dit jaar de wedstrijd zou kunnen winnen. Natuurlijk zijn deze peilingen niet altijd juist, maar sinds mijn eerste bezoek aan het Eurovisie Songfestival voorspelden de peilingen al de overwinning van Emmelie de Forest, Måns Zelmerlöw en Netta. En nadat ik met Duncan had gesproken, werd me duidelijk dat hij inderdaad iets te melden heeft in Tel Aviv.
Voor een Nederlander is Duncan heel nuchter. Hij is de boy next door, maar met een randje. Zijn videoclip, waarin hij volledig naakt is, laat zien dat hij niet bang is om zich bloot te geven. Letterlijk en figuurlijk. Hij is zo openhartig. Hoewel zijn lied niet over zichzelf gaat, maar over iemand die hem dierbaar was, is het verhaal voor veel mensen herkenbaar. In zijn lied neemt Duncan het standpunt in van deze onbekende vriendin, terwijl hij over haar verliefdheid zingt die helaas nooit beantwoord werd, hoewel ze er haar hele leven naar verlangde. Toen ik hem vroeg wie hij naar Tel Aviv zou meebrengen als mentale ondersteuning, bracht hij onmiddellijk zijn "boyfriend" ter sprake. Ik was hierdoor verrast. Ik ben nog nooit getuige geweest van een Eurovisie-deelnemer die zo spontaan in een interview aangaf op mannen te vallen. Dit toonde Duncan van een heel ander niveau, beseffend dat deze man onmogelijk authentieker kon zijn dan dit. Ik heb geen behoefte aan meer details over zijn liefdesleven. Alleen al het feit dat hij ‘boyfriend’ zo over zijn lippen liet rollen met een camera in zijn gezicht en een microfoon onder zijn neus, bewees hoe oprecht hij is over zichzelf. Geen angst voor afwijzing of veroordeling. Gewoon eerlijk. Dus wacht ... Wat zei ik ook weer over winnaars en authenticiteit? Ja, toch! Duncan heeft het. Je kan gewoon niet anders dan van hem houden. En ik ben er vrij zeker van dat Europa hetzelfde zal voelen.
Nu Duncan toch nog steeds de grote favoriet is, kon ik het eveneens niet laten om hem te vragen wie hij als eerste zou bedanken op het moment dat hij de echte winnaar blijkt te zijn. Zonder aarzelen zei hij dat dat Ilse DeLange zou zijn. Ilse DeLange, die in 2014 tweede werd op het Eurovisie Songfestival (met Waylon als The Common Linnets), was een van de coaches toen Duncan deelnam aan "The Voice of Holland". Ze koos zijn nummer, herkende zijn talent en gaf hem deze geweldige kans om zijn thuisland te vertegenwoordigen op een van de grootste tv-shows ter wereld.
Maar is de Nederlandse overwinning al verzegeld? Niet helemaal. Tijdens Eurovision in Concert werd me duidelijk dat sommige mensen er voorstander van zijn om de wedstrijd te boycotten omdat deze in Israël wordt gehouden. Demonstranten stonden buiten de arena waar het evenement plaatsvond en deelden flyers uit aan Eurovisie-fans die in de rij stonden om hun Eurovisie-idolen live te aanschouwen. Dit verontrustte mij. Ik sprak met een van de protesterende mensen. Ze zei dat ze een grote fan van het Eurovisie Songfestival is, maar niet van het idee dat de competitie in Tel Aviv zal plaatsvinden. Volgens haar gebruikt Israël schaamteloos Eurovisie om het lelijke gezicht van Israël te maskeren en de aandacht af te leiden van de oorlogsmisdaden tegen Palestijnen. Persoonlijk, niet wetend hoeveel Eurovisie-fans het met haar eens zijn, zou het kunnen dat veel kijkers een anti-stem zullen uitbrengen (juist omdat het ondenkbaar is dat een daadwerkelijke boycot op dit moment op zo'n korte termijn zou kunnen plaatsvinden). Met het oog op de winnaars van 2006, Lordi, kan de anti-stem van dit jaar naar de metalband Hatari uit IJsland gaan met hun lied "Hatrið mun sigra", wat letterlijk betekent "haat zal zegevieren". Met een schokkende hardcore homo-gerelateerde sm-uitvoering op het podium, maar met een briljante, slimme en grappige PR-strategie, zou deze inzending de middelvinger kunnen worden van vele Eurovisie-fans naar het mainstream "antipolitieke" popevenement waar het Songfestival op moet lijken. Hoe dan ook, het Eurovisie Songfestival wordt dit jaar hoe dan ook een nagelbijter.
