Lyles werkte op het Nike hoofdkantoor in Oregon. Lokale krant Willamette Week schrijft dat rechtbankdocumenten aantonen dat Lyles had verzocht de persoonlijke voornaamwoorden “they/them/their” te gebruiken. In het Nederlands wordt dit meestal aangeduid met “die/hen/hun”. Volgens de oud-medewerker weigerden collega’s om de genderidentiteit te erkennen. Als transmasculien persoon identificeert Lyles zich meer met mannelijkheid dan met het vrouwelijke geslacht waarmee die geboren is.

In interne e-mails valt volgens Willamette Week te lezen hoe medewerkers bewust weigerden Lyles’ genderidentiteit te erkennen – het zogeheten “misgenderen”. Zo reageerde een collega met “hé meid, hoe is het ermee?” en liet een ander weten dat het gebruik van andere persoonlijke voornaamwoorden inging tegen haar geloofsovertuiging. Ook werd Lyles door collega's genegeerd.

Uiteindelijk eiste het misgenderen door collega’s zijn mentale tol en ging Lyles met ziekteverlof. In de aanklacht wordt gesteld dat de managers van Nike faalden Lyles’ burgerrechten te bewaken, en hen uiteindelijk geen fulltimebaan aanboden, zoals veel andere werkgevers wel zouden doen. “Nike heeft consequent weggekeken bij de gemelde treiterijen. In plaats daarvan gaven ze de schuld aan degene die gepest werd.”

Greg Rossiter, woordvoerder van Nike, zegt tegen Willamette Week dat Nike niet ingaat op Lyles’ klacht. In verdediging op een eerdere klacht bij een meldpunt in Oregon gaf de advocaat van Nike aan dat Lyles een “gemiddelde” werknemer was, met “gelimiteerde vaardigheden”. Die klacht is uiteindelijk ingetrokken, om de huidige rechtszaak aan te spannen.