De Olympische Spelen werden gekenmerkt door een aantal in het oog springende prestaties van LGBT+-atleten. Zo deden er voor het eerst transgender atleten mee; de Nieuw-Zeelandse Laurel Hubbard bijvoorbeeld bij het gewichtheffen. Ook deden er voor het eerst twee sporters mee die zich als non-binair identificeren.

Maar dan de medailles. Eén van de meest opvallende overwinningen was het goud voor de schoonspringer en LGBT+-activist Tom Daley (die overigens opviel door te breien tussen de wedstrijden door). Daley kwam in 2013 uit de kast en zet zich sindsdien in voor zichtbaarheid van de LGBT+-gemeenschap in de sport.

Verder won de lesbische Stefanie Dolson met de Amerikaanse ploeg goud op het 3×3 basketbaltoernooi. Ook basketbalster Sue Bird won goud in het reguliere toernooi. Bird is dan weer de partner van voetbalster Megan Rapinoe, die met het Amerikaanse team brons won. Overigens gaf voormalig president Donald Trump Rapinoe nog wel een veeg uit de pan in één van zijn persberichten. Hij noemde haar "die vrouw met het paarse haar", die er met haar "woke"-mentaliteit voor heeft gezorgd dat de VS geen goud won. "Woke zijn betekent dat je verliest," aldus Trump.

Het vrouwenvoetbaltoernooi telde nog meer LGBT+-vertegenwoordiging. Non-binaire trans atleet Quinn won met de Canadese ploeg de gouden medaille.

Ook was er Nederlands succes: Ramsey Angela won zilver op de 4x400 meter.

Uiteindelijk zijn er door LGBT+-atleten 56 medailles gewonnen, zo rekende Outsports uit. Opvallend is, zo schrijft dat medium, dat "Team LGBT+" daarmee meer medailles heeft gewonnen dan elk land dat homoseksualiteit verbiedt. Bovendien deden er meer openlijk LGBT+-atleten mee dan ooit.