Coming OUT Interview: Niels

In ons tweede interview voor Coming Out Day is de 30-jarige Niels uit Enschede aan het woord. In het interview vertelt hij openhartig over zijn coming-out, de steun van zijn moeder en hoe het contact met zijn vader werd verbroken. Daarnaast werpt Niels een kritische blik op het uit de kast ‘moeten’ komen binnen een maatschappij waar heteroseksualiteit nog altijd de standaard lijkt te zijn.
Twitter Icon Facebook Icon Delen

Wie ben jij?

Ik ben Niels – Ik werk bij Sickhouse, een creatieve plek in het centrum van Enschede, waar we games, muziek, films, VR en kunst gebruiken als leidraad in ons onderzoek naar de ontwikkeling van onze samenleving en de digitalisering daarvan. Oh en ik val op jongens.

 

Kan je iets vertellen over de omgeving waarin je bent opgegroeid?

Mijn moeder komt uit Twente en mijn vader komt uit Friesland. We hebben heel lang in een klein dorpje in Gelderland gewoond. Het dorpje had maar 600 inwoners en een TBS-kliniek. Iedereen kende elkaar in het dorpje. Zelf heb ik ook de helft van mijn leven in Amsterdam en Brussel gewoond.

 

Wanneer merkte je dat niet heteroseksueel bent?

Ik kan oprecht niet zeggen wanneer ik daar achter kwam. Zodra ik de leeftijd bereikte dat ik kon denken van “oh, dat vind ik een leuk persoon”, had ik dat bij jongens. Ik had toen wel een besef dat dat dus anders is. Ik wist op die jonge leeftijd ook al dat mijn vader het niet zou gaan accepteren en daarom wist ik ook dat ik het voor hem geheim moest houden. Verder.. mijn opa zei al tegen mijn moeder dat ik gay was toen ik vijf jaar was.

 

Wat voor beeld had je van homoseksualiteit tijdens het opgroeien?

Ik dacht altijd: “homoseksualiteit kunnen we niet veranderen, dus houden we zo”. Ik dacht ook, omdat je niets op tv ziet: dit is iets bijzonders. Als ik er wat over hoorde – in de media of in mijn omgeving – was het slecht.

 

Was je bewust van het beeld dat anderen binnen je omgeving hadden over homoseksualiteit?

Mijn moeder heeft heel veel homoseksuele vrienden, een paar doen zelfs drag. Zij hielp die vrienden vlak voor shows en feesten. Deze vrienden kwamen vaak over de vloer. Als deze vrienden dan in het huis waren begon mijn vader te brullen: “Altijd dat homogezeik, wat een flikkerbende.” Daarom dacht ik ook, “mijn moeder gaat dit sowieso prima vinden”. Daarentegen wist ik ook dat mijn vader het vreselijk zou vinden. Ik ben heel voorzichtig geweest met mijn geaardheid, denkend: “Er zijn mensen die dit aankunnen en mensen die dit niet aankunnen. Bij de mensen die dit niet aankunnen, moet ik voorzichtig zijn, in ieder geval totdat ik voor mezelf kan zorgen.”

 

Wat gaf uiteindelijk de doorslag om uit de kast te komen?

Ik ben altijd voorzichtig geweest. Vooral om het geheim te houden voor mijn vader. Wel als falende poging, want volgens mijn omgeving was het heel erg duidelijk. Rond mijn veertiende besefte ik: “Homoseksueel zijn is blijkbaar een ding dat je publiekelijk moet verkondingen tegen mensen”. Tegenwoordig ben ik een grote strijder van het tegendeel. Kom maar uit de kast als je hetero bent! Ik deed het vooral om de verwarring te voorkomen, zodat ik niet constant de vraag kreeg “wanneer heb je nou een vriendinnetje?”.

 

Hoe ging jouw coming-out?

Op mijn veertiende, na dat besef dat het nou eenmaal zo moet, heb ik het aan wat vrienden en mijn moeder verteld. Mijn moeders reactie was: “Ah super leuk, maar vertel dit never nooit aan je vader”. Bij mijn vader ben ik nooit zelf uit de kast gekomen. Ik was in 2008 op Lowlands, mijn moeder en ik hadden bedacht dat ik het zou vertellen wanneer ik 18 ben, op mezelf woon en voor mezelf kan zorgen. Om één of andere reden is mijn vader toen naar mijn slaapkamer gegaan en daar lagen Expreszo tijdschriften [een gay jongeren tijdschrift]. Toen is hij super woest op mijn moeder geworden. Mijn vader zou mij daarna ophalen van het station na Lowlands. Echter, toen ik terug kwam haalde – tot mijn verbazing -  mijn moeder mij op. Blijkbaar vond mijn vader het zo erg dat ik direct moest verdwijnen en mijn moeder besloot om met me mee te gaan. Hierdoor zijn mijn ouders ook uit elkaar gegaan. Toen ik thuiskwam was het trouwens wel echt eng, mijn vader kan heel boos en agressief worden. Ik was bang dat hij me ging slaan. Gelukkig heeft hij dat niet gedaan. Hij heeft in de tussentijd geen woord tegen me gezegd.  Hij had blijkbaar alles wat hij erover te zeggen had, al schreeuwend tegen mijn moeder geuit. Ik heb hem nu al tien jaar niet gezien.

 

Hoe ging je om met deze reactie?

Ik was enorm blij dat we gingen verhuizen naar Enschede. Mijn moeder was natuurlijk wel een beetje sip, want zij moest haar hele leven omgooien. Maar ik was dolgelukkig. Het enige wat ik jammer vind is dat ik nu geen grote familie meer heb. Of eigenlijk, ik heb nu een hele leuke zelfgekozen familie, met wie ik ook kerst vier en suffe familiedingen doe. En mijn moeder natuurlijk, dus zo erg is het ook niet.

 

Wat is het beste dat je is overkomen sinds (en dankzij) het uit de kast komen?

Een jongen van de middelbare school vertelde mij ooit, doordat ik zo outgoing en mezelf was, dat hij daardoor ook zichzelf durfde te zijn op de middelbare school. Dat vergeet ik echt nooit meer. Hij durfde door mij uit de kast te komen. Doordat mijn vader zo negatief was over hoe ik ben, heb ik geen remmingen. Ik dacht door mijn vader altijd juist van: ik doe lekker wat ik wil, het maakt mij niet uit wat jij stom vindt. Hij vindt namelijk alles stom.

 

Hoe zie jij jouw toekomst voor je?

Ik wil geen huisje, boompje, beestje. Ik wil geen huis kopen. Ik wil graag overal en nergens heen. Biologische kinderen wil ik sowieso niet. Als mijn partner een kind wil, dan wil ik wel overwegen om te adopteren. Er zijn namelijk al genoeg kinderen op de wereld en lang niet elk kind heeft een gezin die ze verdienen. Ik denk dat ik wel zou willen trouwen, puur gewoon omdat we zo hard hebben gevochten zodat ik mag trouwen. Oh, en ik wil trouwen in drag!

 

Wat betekent Coming Out Day voor jou?

Het initiatief is goed. Wel vind ik het stom dat de dag wordt gebruikt door zoveel bedrijven om één dag even hun logo te veranderen in een regenboogvlaggetje en vervolgens de rest van het jaar heel kut zijn. Desondanks vind ik het wel goed dat de dag er is. Eigenlijk is het meer voor de hetero’s dan voor de homo’s. Als je niet in de positie zit dat je uit de kast moet komen, dan kan je door deze dag beseffen hoe lastig het is voor sommigen. Ze worden erop gewezen dat zij het makkelijk hebben omdat zij met de verwachte partner thuis zijn gekomen. Voor mensen die queer zijn, kan het een reden zijn tot depressie en zelfs zelfmoord.

 

Wat vind je ervan dat je uit de kast moet komen voor je genderidentiteit of geaardheid?

Ik vind het walgelijk. Tenzij iedereen het moet het doen. Het wordt bij queers zo opgedrongen om uit de kast komen. Toch is het helaas een concept dat nog lang in onze maatschappij gestampt zal zijn.

 

Wat wil je meegeven aan mensen die nu aan het worstelen zijn met het uit de kast komen?

Ik snap dat je heel bang kan zijn om uit de kast te komen. Ik had natuurlijk mijn stomme vader, maar ik ben wel blij dat mijn moeder aan mijn kant stond. Stel je voor dat beide ouders de situatie niet accepteren. Dat is een rotsituatie. Je mag je er kut over voelen en zoveel verdriet hebben als je wil. Het is namelijk logisch. Maar! Ga never nooit aan jezelf twijfelen want het is verder niet jouw probleem. Het is hun probleem. Vaak zeggen kinderen met homofobische ouders: “Ik kan er geen afstand van nemen, het zijn en blijven mijn ouders” en dat klopt. Maar als je dapper genoeg bent om je eigen pad te kiezen, dan zal je dolsgelukkig worden. Er is een hele wereld buiten jouw huidige cirkel die wél open-minded is en die jou wel accepteren zoals je bent. Hou nog even vol en dan word je de gelukkigste persoon op aarde.

 

Wat zou je tegen jezelf vertellen voor het moment dat je uit de kast ging komen?

De bovenstaande preek. Dit had ik graag gehoord willen hebben voordat ik weg ging bij mijn vader.

 

Tot slot, wil je zelf nog iets kwijt over het onderwerp?

Ik heb nog een dingetje te zeggen: Veel Nederlanders zeggen tolerant te zijn tegenover LGBTQ+. Ik vind het woord 'tolerant' onwijs kut. Je zegt eigenlijk: “ik ben duidelijk beter dan jij, maar ík geef jóu de vrijheid om rond te lopen. Het blijft mijn keuze dat jij er mag zijn”. Daar kan ik niet tegen. Er wordt vaak gezegd dat mensen die bijvoorbeeld in de Islam geloven ‘het erg lastig vinden om te accepteren’. Ik vind deze uitspraak echt zoveel onzin. Homofobie kan een beetje te maken hebben met je opvoeding, maar de rest is toch echt aan jezelf. Van homofobie moet je geen racistisch standpunt maken. Als ik mensen vertel dat ik vaak wordt uitgescholden voor homo, dan zeggen mensen wel eens: “en daarom willen we niet meer asielzoekerscentra in Nederland”, daar word ik echt ziek van.

 

Benieuwd naar meer coming-outverhalen? Houd onze website in de gaten voor diverse interviews ter ere van Coming Out Day. En kijk aanstaande zondag om 20:00 naar het interview met ‘Umut’. In deze special gaat OUTtv in gesprek met een jongeman die binnen een strenggelovige omgeving uit de kast kwam als homoseksueel.

 

Interview & tekst door Simone Dekker
Twitter Icon Facebook Icon Delen

Aanbevolen artikelen