Wie ben jij?

Ik ben Nathan, 47 jaar oud en ik ben sinds een paar jaar getrouwd met Edwin. Met hem ben ik al 13,5 jaar samen. Daarnaast ben ik op dit moment nog ondernemer, maar ben aan het nadenken over wat ik wil gaan doen in de toekomst. Want na dertig jaar kantoorwerk heb ik dit wel gezien. Ik ben een open en sociaal persoon. En ik kijk graag naar vrouwen, maar ben homoseksueel.

In wat voor omgeving ben je opgegroeid?

Ik ben opgegroeid in een gezin van vier kinderen, waarvan ik de oudste ben maar ook de enige jongen. Dus in zekere zin heb ik altijd alle paden mogen uitvinden. Ik heb een Duitse vader met een bijzondere achternaam, en die sterft door mij uit haha. Ik kom uit Alphen aan den Rijn, destijds een hele kleine plaats. Ik kom uit een liefdevol gezin met een grote vrienden- en kennissenkring. Die waren voornamelijk Jehovah’s Getuigen, want dat waren mijn ouders ook.

Wat voor beeld had je van homoseksualiteit tijdens het opgroeien?

Ja, dat kreeg ik vooral via tv. Paul De Leeuw is heel belangrijk geweest in het vormgeven van het beeld van homo’s. Daar voor had je natuurlijk Jos Brink. Maar homoseksualiteit binnen Jehovah’s Getuigen is niet toegestaan, dit wordt gezien als een zonde. Dat heeft altijd wel als een druk boven me gehangen. Ik heb ook gedatet met vrouwen. Ik voelde mij in zekere zin ook richting het huwelijk geduwd met een vrouw. Daar heb ik mij nooit prettig bij gevoeld. Achteraf ben ik natuurlijk heel blij dat ik nooit getrouwd ben met een vrouw, dat ik niemand op zo’n manier pijn heb gedaan.

In hoeverre was je bewust over het beeld dat je omgeving had over homoseksualiteit?

Ja, dat was zeker geen positief beeld. Het was niet zo dat er binnen het gezin onaardig werd gedaan tegen homo’s, maar we hadden die mensen niet in onze sociale kring. Dus we ‘kenden’ hen vooral van tv. Maar het had geen positieve inslag en ik denk dat ik het daarom heel lang heb weggestopt. Achteraf gezien was het wel fijn geweest als ik daar wat vrijer in had kunnen bewegen.

Wanneer merkte jij voor het eerst dat je niet heteroseksueel bent?

Dat moet wel rond mijn 14e zijn geweest. Als Jehovah’s Getuige mag je geen seks voor het huwelijk hebben, dus meisjes kwamen ook nooit logeren. Maar om vrienden [jongens] te laten logeren was geen probleem. In de jaren dat je je seksualiteit begint te ontdekken, tussen je 13e en 15e ongeveer, heb ik dus wel met jongens gevreeën. Echter zag ik dat zelf niet als mijn definitieve seksualiteit, ik dacht ‘’dat gaat wel over’’. En het was natuurlijk altijd heel stiekem, wat het ergens ook spannend maakte. Maar het mocht zeker niet uitkomen. Met het niet eerlijk kunnen zijn heb ik dan ook erg last gehad van mijn geweten.

Wanneer kon je hier vrijer over zijn?

Op mijn 19e ben ik op mezelf gegaan en toen kon ik mijn seksualiteit wat vrijer ontdekken. Alleen valt alles nog steeds op wanneer je in een kleine plaats woont. Toen ik 23 was verhuisde ik naar Amsterdam, een geweldige plek om je eigen ik te leren kennen. Na een tijdje vertelde ik tegen mijn ouders dat ik niet alleen op vrouwen viel, maar ook op mannen. Ik dacht toen biseksueel te zijn. Maar dat bleek eigenlijk een zachte voorbereiding, denk ik. Ik ben in Amsterdam homoseksueel-gerichte psychologie ondergaan en dat was echt het ‘’Aha!’’ moment waarbij ik realiseerde dat ik homo ben.

Hoe ziet een bezoek bij zo’n homogerichte psycholoog eruit?

Zo’n behandelaar geeft je handvaten om te accepteren dat het niet erg is om op dezelfde sekse te vallen. Met gerichte vragen helpt hij je om jezelf te accepteren en dat je je niet hoeft te schamen over je homoseksualiteit. Het was ook gekoppeld aan het COC en aan hen heb ik heel veel gehad, want de gay scene destijds ervoer ik soms als te snel en te uiterlijkgericht. Uiterlijk is leuk, maar vergankelijk.

Wat voor reacties zijn je het meest bijgebleven omtrent je coming-out?

Ik weet nog heel goed wat mijn moeder zei. Die dacht dat ik nooit gelukkig zou worden. Dat vond ik toen een hele heftige conclusie vanuit haar kant. Ik snapte niet waarom, maar zij dacht dus dat ik als homoseksueel niet gelukkig zou worden omdat haar ideaalbeeld een heterorelatie was. We hebben in de tijd dat ik in Amsterdam uit de kast kwam weinig contact gehad. Dat was wel bijzonder, want voorheen zagen we elkaar wekelijks. Maar aan de andere kant heeft het ook gezorgd dat ik rustig mijn eigen leven heb kunnen vormgeven. Nu ik een lange relatie heb, zelfs getrouwd ben, is dat contact inmiddels erg goed. Ik zie ook dat mijn man, Edwin, als een volwaardig lid van het gezin omarmd wordt.

Wat heeft volgens jou het beeld van je moeder veranderd?

Mijn ouders zien wel sinds ik met hem ben dat ik gelukkig ben. En dat ik hem ook gelukkig maak. Ze zien dat het werkt. Zij zien dat de liefde tussen ons oprecht is. Een tijdje geleden zei mijn moeder dat ik dus wel heel gelukkig kan zijn met een man. Dat was een mooie bevestiging.

Wat is het beste dat je is overkomen sinds je coming-out?

Volledig geaccepteerd worden is heel veel waard. Maar in mijn geval dat ik de liefde van mijn leven heb gevonden. Ik ben belastingadviseur, dus ik zie vaak de excessen van beëindigde relaties. Dus het is niet vanzelfsprekend dat je met je liefde volledig jezelf kan zijn en waar je happy mee bent. 

Hoe kijk je tegenwoordig terug naar de periode voor je coming-out?

Dat is tweeledig. Aan de ene kant was het een hele spannende tijd. Want ‘stiekem’ heeft ook wel een extra dimensie. Maar het feit dat je niet als een vrij persoon hebt mogen ontdekken… dat bepaalde keuzes al voor je zijn gemaakt... Ik denk dat ouders altijd wel het beste, althans; het beste in hun ogen, met je voor hebben. Daar wil ik van uitgaan.

Wat betekent een dag als Coming Out Day voor jou?

Eerlijk gezegd weet ik niet eens op welke dag dat is. Ik lees er wel eens over in de media. Maar het bewustmaken van mensen sta ik heel erg achter. Zo ben ik vorig jaar vrijwilliger geweest bij de Rotterdam Pride en daar heb ik zoveel verschillende mensen ontmoet en gesproken. Door bijvoorbeeld in gesprek te gaan met de moeder van een transgender persoon, kwam ik erachter dat ook ik kortzichtig kon zijn. En zo’n Pride Week heeft geholpen om diverse mensen te ontmoeten en daar ook over te praten. Dus dat was wel een eye-opener.

Wat vind je van het idee dat men anno 2020 nog uit de kast ‘moet’ komen voor hun geaardheid of genderidentiteit?

Ik kom te weinig op scholen om te weten hoe er wordt omgegaan met kinderen die daar vroeg bij zijn. Ik heb er zelf weinig moeite mee dat het nog aangekondigd moet worden, maar het zou wel heel mooi zijn dat het ooit meer gaat van; ‘’Oh oké, wat leuk voor je’’. Echter denk ik dat veel zaken, waaronder religie, dat wel in de weg staan. En ook onwetendheid vanuit ouders en docenten.

Wat zou jij mee willen geven aan mensen die nu nog in het proces zitten van uit de kast komen?

Als gevoelspersoon zou ik willen zeggen; volg je gevoel. Dus niet wat anderen voor jou willen. Wat je zelf voelt, vlak dat niet uit. Zoek anderen op die met hetzelfde thema worstelen. En als je het jong weet, zeg het eerlijk. Ga niet net zoals ik jarenlang je leven moeilijk maken. Als ik iets zou kunnen overdoen, zou ik waarschijnlijk eerder uit de kast komen.

Wat zou je tegen je jongere zelf willen vertellen die nog uit de kast moet komen?

Luister en volg je gevoel. Je gelooft deze onzin niet, dus ga ervoor! Laat het niet te lang slepen en maak eerder keuzes.

Benieuwd naar meer coming-outverhalen? Houd onze website in de gaten voor diverse interviews ter ere van Coming Out Day. En kijk aanstaande zondag om 20:00 naar het interview met ‘Umut’. In deze special gaat OUTtv in gesprek met een jongeman die binnen een strenggelovige omgeving uit de kast kwam als homoseksueel.

Interview & tekst door Marvin van der Heide